Sevgiye ve Sevenlere Dair

 

"Ey bir kolyede incilerin dizilişi gibi, kendisinde güzelliğin ahenkle dizildiği sevgili!

Yüzüm mutluluktan parlarken, nasıl oluyor da ölümüm kasıtlı olarak senin elinden oluyor?"

 

 

 

"Çok sevgili dostum, aşk göz açtırmayan bir derttir. Bu derdin ilacı, acısıyla doğru orantılı olmalıdır. Bu öyle bir hastalık ki, hasta zevk alır. Öyle bir acıdır ki dert sahibi arzu eder. Bu derde kim uğrarsa artık  iyileşmek istemez. Acı çeken ise, bu acıdan kurtulmayı dilemez. Aşk insana, vaktiyle iğrendiği şeyleri süslü püslü gösterir. Kendisine zor gibi gözüken şeyleri kolay gösterir. Doğuştan olan huyları ve doğal eğilimleri değiştirecek kadar ileri gider..."

 

"Tanıdıklarım arasından genç birisi, aşkın tuzağına düşmüştü. Tutkusu onu iyice sarmıştı; bu yüzden sağlığı da iyiden iyiye bozulmuştu. Buna karşın, Yüce Allah'tan, kendisini bu dertten kurtarması için hiçbir yakarışta bulunmuyor, dudaklarından bu anlamda en ufak bır dua sızmıyordu. Tüm duası, sevdiğiyle bir olmak ve ona sahip olmayı dilemekten ibaretti. Yine de acısı büyük, kuşkusu sonsuzdu. Hastalığından kurtulmayı bir an için de olsa istemeyen biri hakkında ne düşünülebilir? Bir gün kendisiyle beraber olma fırsatını buldum. Başı eğik, bakışı sönük o kötü durumunu görünce gerçekten üzüldüm. Konuşmamız sırasında ona şöyle dedim: "Allah seni bu dertten kurtarsın." O sırada yüzünün birden değiştiğini ve karardığını gördüm. İşte böyle benzeri bir durum üzerine bir şiirimde şöyle demiştim: "Bana verdiğin acıdan zevk alıyorum ey ümit kapım, hayır hayır, senden asla yüz çeviremem. Şayet bana "Onun aşkını unutacaksın" deselerdi, cevabım lâm ve elif olurdu."