Beyaz yakalı çocuklar

Hava yağmurlu... Herkes sıcak yatağından doğrulup Bir hengamede buluyor kendini Önce evin annesi Dogrulabildigine şükrederek Ve yumurtalara Haşlıyor rolantiye aldığı ömrünü Yavaş yavaş Kabukları catlatmadan Zayi etmeden büyük bir ustalıkla zarlarını da alıyor Taze yumurta zor soyulur diye teselli ediyor kendini Her zorluktan sığındığı bir teselliyi gerdanina takıyor Alligini sürebiliyorsa sürüyor Yanakları solgun Kansızlık çekiyor dvitamini alamıyor Güneş doğmadan evden çıkıyorlar Ve güneş batınca Yuvadan dönen çocukları karşılayamıyor analar Ve yuva başka bir şeyin ismi oluveriyor Soğuk duvarlar ve bir mücadele alanına, Rahimden fırlıyor çocuklar Anneler, babalar ve çocuklar Sıcak yataklarından doğrularak Fabrikalara, bankalara, okul ve yuvalara Hastane ve sokaklara Nihayetinde bir karmaşaya koşuyorlar Kayış koparan bu sistemin ham maddesi insan Insan öğütüyor Çocuklarını kimler büyütüyor bilmiyor anneler Şanslı ise nene ve dedelerle en azından gerçek bir yuvada büyüyor çocuklar Ve sabah dokuzdan akşam beşe kadar beyaz yakalı çocuklar ayakkabılarıyla çalışıyor Hiç durmadan... terliyor ayakları alınlarından ter boşanıyor...