Beni kapanan tüm dükkanlar mahzun eder...bir fırıncı kızı olarak kapanan ekmek fırınına ayrı içerlerim. O sokaktaki koku da anılar da gitmiştir. Pide kuyruğundaki tatlı telaşeler de hatıralar da... bu dünyada tutunamayan pek çok şey gibi tutmayan işe, emegin ziyan olmasına içerlerim. Sonra daha büyük ve guzel bir fırını olduğunu düşünürüm fırıncının...ekmek kavgasında yenilmedigini, büyüdüğünü ve sıcacık ekmekleri artık başkalarının yediğini...içim rahatlar...evime illaki bir yerden ekmek götürürüm. Artık yeri önemli değildir...çünkü bilirim her şeyin akıp gittiğini ve o ekmek fırınının öncesinde zuccaciye daha öncesinde internet kafe daha da öncesinde kasap olarak kullanıldığını...değişmeyen şey eve ekmek götürebilmektir.
Yorumlar