çengelköy

biz gözümüzün nurlarını bir kanaviçeye dökmedik...

sarsılmış takvim yapraklarını kopardık

dostluğu anlamadan öldük demekten hep korktuk

bizim korkularımız nasıldı bilmek ister misin?

göz yaşını tutmak hissi gibiydi... 

ağlamamak için direnmek hissi...

zor olduğunu bilirsin...

bilirsin de çözmezsin ipini korkularımın

ah dostum;

ben hiç çengelköye gitmedim...

sen seslerin beni nasıl incittiğini bilseydin

gecenin şu vakti zamanında

çengelköy olur masal demezdin?

ekte: güzelmiş parça lakin güzel şeyler nedense içimi acıtıyor bu aralar...

yine ekte: Safiye Allah şifalar versin azizim...