Avlanmak!

Onun beni gördüğünü bilmek yetmemeye başlamıştı, acı bir gerçekliği vardı bu sırrın ve hiç bir beklentiye karşılık vermeyen bir güzelliği... seslendi içinden, ey dedi....ey...
Bir kopan vardı içinden ismine dilsiz,harfsiz,dinsiz kaldığı bir şey... içinden! Tüm tuzla buz olanlarin aksine kırılganlıginı seviyordu bu bilinmezliğin... işte o an ürkekçe indi suyun yanına tüm kuzular, oysa ortada ne avcı ne kurt vardı... su da zehir ise alabildiğine aşikar...nehrin kenarına yığıldıklarını gördüm suya ayagi erenlerin düşüşlerini izledim, tüm ürkek kuzulara seslendim, onu ben ne çok sevdim...ne çok su kenarlarına yığıldım da ne avdım,ne avcı...