ÇOCUK

Sarstılar ülkesini ,yıldızların parmak ucunda meşk ettiği çocuğun…

Oraya buraya savurdular dinginliğini…

Çocuktu ama dingindi…

Bakacak yüzü vardı göklere…

İç hesapları bile vardı… Ama hesabı eksiksizdi…

Uyanıktı uykuyu sevse de…

Biraz kuyu biraz Yusuf’tu hatta Yakup’tu çocuk…

Nasıl bozdular ahengini düşünün…

Düşünün, düşler mi kirlenir önce

Havaya kaldırın ölmeden önce çocuğu

Şehit olmadan sarın bayrağa,

Ah masumiyet kaşlarını çatma

Suç ne senin ne benim!

Uğursuz diye itelenen çocuğa

Toprağa bulanan kızları anlat.

Şükretsin diye bekle sonra!

Ona kuşların uçmadığı kervanların geçmediği

Bir yeri tasvir et,  süslesin bakışlarını

Ah bilir misin ilk ihanete uğrayan çocuktu…

İhaneti can dediğinden yedi…

Üstüne su iç diyenlere aldırış etmeden

Parmağını boğazına salıp kustu…

Kusmasaydı çocuk, nasıl olurdu cennet kokulu…

30 ARALIK 2010-12-30