İnsanın yalnız başına olunca, eşyadan, cansız şeylerden, ağaçlardan,
ırmaklardan, çiçeklerden güç alması; onların kendisini belirttiklerini,
kendisiyle bütünleştiklerini, kendisini bildiklerini, bir bakıma kendisi
olduklarını duyması, kendine duyduğu akıl almaz sevecenliği onlara
karşı da duyması -tüm bunlar ne kadar tuhaftı!
Yorumlar