bir göl kenarındaydık, kardeşim ve ben.
kuğular vardı beyaz, alacalı; alımlı kuğular.
hele iki tanesi öyle dosttular ki birbirlerine.
biri nereye diğeri oraya.
şunlara bak dedim kardeşime, hiç ayrılmıyorlar birbirlerinden.
kardeşimin ağzından çıkan kelimeler hafızamın silinmez yerine,
kalbimin buruk köşesine,
ömrümün orta yerine düşüverdi:
onlar kardeş olmalı.
kardeş olmalı onlar...

Yorumlar

SANDUKA