"BİR DOST; SENİ TUTUP KALDIRAN"

 

Bir dost… Sana sevmeyi öğreten; ama Allah için olanından!

Sönmeye yüz tutmuş bir kalbin sızıntıları… Sahi, yeniden alev alır mı?

Elinden gelse sızıntıların önünü tıkayacak kadar içinde yaşar bazıları.. Kalbini gören bir dost yeter inci tanesi gibi süzülürken gözyaşları, kelimeler de dökülür kalbinden…

Kışın yerini ilkbahara bırakmaya başladığı günlerden bir gün.. Basık yerler, dar mekanlar, kapalı havalar boğar ruhunu. Bu defa bütün dünya daralsa biriktirdikleri fışkıracak içinden, sağanak sağanak.

Yağmur yağıyor… İnsanların etrafta kaçışını göstererek “Hepsiyle ayrı ayrı ilgilenen biri var…” diyordu kalbe dokunarak, “fakat seninle özel olarak ilgileniyor!”

Birisi ile özel olarak ilgilenmek için ne yaparsınız? Maddi bir şeyden bahsetmiyorum; kalbine bir “aşk” koymanız ve rehber bir dost yeterli!

Sizinle özel olarak ilgilenen birinin verdiği hediyeyi başka birine verseniz ya da başka bir iş için kullansanız sizce nasıl olurdu? İlgi fazla sürmezdi zannediyorum.

Aşkın hedef şaşırması! Dost, “Mevla” ile “Bela” arasındaki ince fakat keskin ayrımı hatırlatıyor.

Dost, hatırlatmalı! Sevgiyi, hesabı, yardımı, vazifeyi, hepsinin ötesinde: Allah’ı!