DURUŞ!

ona selam verdim;

ben böyle biri değilim aslında

çabuk öfkelenirim

içimden kızar uzunca sayarım nereyi kaçırdığını

veya hiç tutamadığını...

aslında inanan insan inancının doğası gereği dik durmalı

bizim bu dik durma çabamızı anlayamıyorum

içimizde yeşertemediğimiz her neyse öfkelenmemize

üzülmemize

salise bile aklı meşgul etmesi günah sayılacak şeyleri kafamıza takmamıza 

sebebiyet veriyor...

zaten bir başak gibi güneşe doğru yükselerek dikleşmeliydi ruhumuz...

belki daha yedili sekizli yaşlarda bu olmalıydı...

bahsettiğim duruş insanın inancı gereği tabiatına işlemiş

ruhuyla bedeniyle ahenk içerisinde

bir duruş...

hak edene hakkını verecek bir duruş

hz. ömerin kılıcı gibi keskin ama ucuna kan değmemiş

öyle adaletli asil bir duruş

hak edene hak ettiği kadar...

asil,adil,amil,aziz bir duruş!

bütün hadleri bilen bir duruş,

en başta haddini bilen bir duruş...

baştan ayağa

tüm zerrelere işleyen bir Rab duruşu...

Rab nasip eyleye...hu