Bildik Yüzler...

"nefes alamıyorum" doğru dostum!

bu sabah güneşin doğuşunu izlerken sala verildi...

bir kadın ismi duyduğumu zannediyorum...

bir er'mi diye iç geçirdim...

ne cilveli işler ya Rabbi!

bir dostun dediği gibi;

insanlar rahimden kabire gidiyorlar...

Hay/hular dostum;

aslında bir çırağ parladı yüreğimde 

sana o an yazmalıydım!

harlayabilirdim o vakt'e meyletseydim

kendimi...

kendim!

nefes alamıyorum,

denize mi yakınlaşmalıyım...

doya doya nefes alacağım bir yer 

bulmalıyım ve

ağlamadan oturabilmeliyim 

orada...

hiç bu kadar parladığı, gözümü aldığı 

olmamıştı geleceğin;

hiç bu kadar karardığı, dumura uğrattığı 

olmamıştı geçmişin;

en fazla bir gece sürerdi her şey

uyur bozardım yaşadıklarımın yaşanmışlığını!

sabah nasılsa ayırırdım düşü, gerçeği

ne ahmaklık!

avuntu!

gece nasıl yattıysam 

öyle uyandım acıya...

geçmedi/değişmedi

değişirdi evvelden 

hafif bir uyuşukluk kalırdı dünden...

dün ayrılırken

"uyumak da olmasa demiştim ya"

artık yok 

uykunun unutuşunu da kaybettim!

uyuşukluk ağır,

görüntülerini bile buzluyor zihnimin.

seçemiyorum iyi bildik yüzleri...

âh

bildik yüzleri diyorum dostum!

onları çok özledim...

 hû

.