havada kalan el!

sana anlatacağım ne çok şeyim vardı bir bilsen...

ben bir ömür boyu dizinin dibinde öylece oturmaya meyletmiştim,
 avuçlarıma bıraktığın serinlik zihnime meydan okusa da;
yandım! deyip düşeli çok olmuş...
kalkamadım;
kalkmayı en çokta başımı dizine koyup ağlamak için isterdim biliyor musun...
 seninle sevdiğim gözlere dokunmak için....
yüreğinin dokunduklarına dokunmak...

elim havada kalmadı hiç
koynumda gizlediğim elim hiç beyazda olmadı;

sana hiç elimi uzatmadım
hava da kalan hep senin elindi...

elim koynumda öylece kalakaldım
yazık ellerime!
yazık ellerimle parçalamadığım şu yüreğime!