muhayyelat

ezan-ı muhammedi okunur bir cuma vakti
şimşekler şakar, gök gürül gürül
başlarda tane tane inen nazlı yağmur katreleri
sonradan yerini rahmet sağanağına bırakır
çoooook uzaklardan kapkara bir bulut silsilesi..
sanki geçtiği yerlerde
damlasının üzerine düştüğü her bir hurma tanesini
gövdesinden ayırmakta

ezan-ı muhammedi okunur bir cuma vakti
medine suskun, medine hüzün dolu
dili olsa ancak bu kadar ima edebilirdi lal oluşunu
ve bir gök gürültüsü...
ürperti saldı mescid-i nebevi'ye yönelen adımların içini
sonra.. sonra müthiş bir şimşek
gözleri kör edecek kadar kuvvetli bir ışık ki
herkesi durduğu yerde kalakaldırdı...

ezan-ı muhammedi okunur peygamber şehrinde
ve ışığını gösteren şimşek gözden kaybolmadan henüz
semada nebinin tebessümü..
medine mutlu, medine seviç dolu bir çocuk edasıyla.
sebebi bilinmez hüzün çözülmüştü artık!
rasülün gül kokusu, yağmur damlalarının
düştüğü her yerde hissediliyor
düşen her bir hurma tanesi gül açıyor

ve ezan-ı muhammediyi okuyor bilal-i habeşi
peygamber yönelmiş camisine ashabıyla sohbet ederek
atılan her bir adımda dökülen günahlar
ve tebessümle kucaklanan imanın tadı..
ashab-ı kiram nebiye göz bebeği gibi bakıyor
'anam, babam sana feda olsun ya rasulallah'

ve ezan-ı muhammedi okunur bir cuma vakti
ümmetinin yaralı bir beldesinde..
çanakkale'den hissetmeye çalışır asr-ı saadeti
nazlı nazlı düşen her bir yağmur damlası
kalkan toprak kokusuyla
en sevgilsini hatırlatır bir fakireye

ezan-ı muhammedi okunur bir cuma vakti
çanakkale semalarında,
saf saf durmuşların önünde
zihninden ananların gönlündedir rasul-i zişan

ve belki de son bir defa ezan-ı muhammedi okunur
selası verildikten az sonra,
asr-ı saadetine uğurlanmanın
rasulüne kavuşmasının sevincini yaşar bu garib fakire...

cumamız mübarek ola
ves'selam

çanakkale
...