Saklı Mektuplar LXXII

söz’ümün hüznü

  dün’ümün külü 

  kırılan kollarına dolanıyorum Anji’nin ağlamaklı 

   künh’ümsün, masalımı dağlarında büyüttüğüm

   çok oldu küskünüm

ertesi olmayan buluşmalar vardır Şirâze, noktasız cümleler gibi noksan

tarihi belirsiz randevular vardır bir de, hep beklenen ve hiç gelmeyen

 zamansız söylendiği düşünülen sözler, zamansız başlangıçlar açtığında

 ya da durdurduğunda akışını öykünün

 kimi isimler çıkar hayatımızdan, kimi isimler girer konaklarımıza birden

dargın yüzler geçer sandal gezintilerinde, İnle Gölü’ne düşer yansımaları

her dalgalanmada ben ağırlaşırım doğu’ya takılıp

gezmek değil benimkisi, aramak Şirâze; aramak bir hayâli cebimde çakıl taşları

 mâveraya dönüp yüzümü, atlıların yakıp geçtiği şehirlere dayanıyorum bedbin

        aventürle yok işim, süveydamdır beni böyle zaman üstü gezdiren

  yüreğimde o asırlık zincir; hem şerir, hem müstemir; soğuk Şirâze iliklerime işlenir

 ne diyeyim ey sen! benim için şem de bir, zulmet de bir.

dinle bak, sen de duyacaksın uğultusunu beslediğim fırtınanın

Ararat’ta; yüzümde Mona Lisa tarzı yarım mı, ürkek mi desem bir tebessüm 

tırmanıyorum; eteklerimde bir tûfanın kalıntısı, zirvemde Ağrı.

 beyhude bir efkârla, beyhude bir çaba olup kalmasan gurbetim, gurûbta beklettiğim

 olmasan ölçüm, kimsenin görmediği öbür yüzüm, boynuma dolanmış kör düğüm;

 Gayzer Vadisi’nde bile kendimi şeksiz iyi hissedeceğim.

sen’den kaçıyorken böyle plansız göçmelerimde; herkese ve her şeye yabancılaştığım doğru

sana rastlarım korkusuyla kendime karanlık giydirmekten vazgeçemediğim doğru

sancılarımdan sıyrılmak dileğiyle, dualar eşliğinde bitkisel kürlere iltifat ettiğim doğru

doğru uyanmak bilmeyişim, yeniden dirilemeyişim, hezeyana kayıp gitmelerim

doğru başladığım yere dönemediğim, düzelemediğim, kendimle helalleşemediğim

ve doğru dedemin düşlerime sıkça gelmesini istemediğim...

Şirâze, her günüm ayrı tatta diye hiç rahat değilim,

üstelik sen’in ben’i istemediğin yerde, “gelme” diye beklemedeyim. 

         ne büyük hezimet bana seni kaybetmek, dokunamadığım klişelerinde ömrün, 

 “sus” diyorum kaç zamandır naz’a, “sus”; 

       “her kelimen üzerime çöken kâbus”

At Pazarı Yokuşu’na vuruyorum demlenmek için Dadaş’ta;

sahhaflardan alınma birkaç kitap karıştırmak, birkaç yarım cümle karalamak değil niyetim.

hasır iskemlelerden birinde altıncı bardağımın şıngırtısını dinlerken antikacıya karşı

sen’i yanıma oturtuyorum, sussun diye içime gizlenmiş “naz” tarafım.

 a’râf’tayım belli

 dehr ile, asr’a hürmeten bana çektiğim hep sessizlik

bil ki Şirâze, aşktan şekvâ değilim 

her yerde bir boşluk hissi

her yerde var çözemediğim bir eksiklik

anladım nihâyet Şirâze, anladım

benim aradığım

cennet’im

  

Şiraze/ay vakti dergisi 137. Sayı / Mart-Nisan 2012