TECELLÂYI CEMALİNDEN

Tecellâyı cemalinden Habibim nevbahar âteş, 

Gül ateş, bülbül âteş, sümbül âteş, Hak ü hâr âteş. 

Şuây-ı âfitâbındır yakan bil-cümle uşşâkı, 

Dil âteş, sîne âteş, hem dü çeşm-i eşk-i bâr âteş. 

Hayal-i şem-i rûyinle acep mi yansa can ü dil, 

Nigârım gel de gör kalbimde âteş, ah ü zâr âteş. 

Ne mümkün bunca âteşle, şehid-i aşkı gasl etmek, 

Cesed âteş, kefen âteş, hem âb-ı hoşgüvar âteş. 

Ben el çektim safay-ı hâtır u ârâm-ı cânımdan, 

Safâ âteş, cefâ âteş, firâr âteş, karar âteş... 

Ne yapsam bu dil-i mahzununu mesrûr eylemem şâhım 

Gam âteş, gam-küsar, temennây-ı mesâr âteş... 

Ümîd-i âfiyet besler mi Es’ad yârdan hâşâ, 

Saçar oldukça gözden ol nigâr-ı gül'izar âteş...

M. Esad Erbili