GÜNCE

      Hatalarımı düzeltmeye çalışırken, her bitişin bir başlangıcı olup olmadığına kafa yordum bugün.Üzdüklerimi düşündüm, sebepsiz miydi hepsi? Yanlış anlayışlarım yüzünden mi olmuştu? Hele o abartışlarım neydi? Peki ya, kurduğum yersiz cümleler? İçimde kopan tufanlar ya da bitişler..
    
        Üzüyor muyum sevdiklerimi, kafamda bu kadar bitiş varken? Başlangıçlar için doğru yolu bulmak bu kadar zor muydu? Ya da bu kadar zayıf mıydım ben? Çaresiz mi? Tutarsız mı? Hayır, değilim biliyorum, zora gelmek istemiyorum belki de..

       Aldığım her kahve yudumunda biraz daha derine daldım..
Sebepler kurcaladı aklımı, kar ve yağmur şakırtıları yanında aparatif olarak..Hala yağmur yağıyor, benimse hiç uykum yok.Karanlığı seyrediyorum, düşüncelere dalmaktan korkan gözlerle..
      Aklıma çok sevdiğim bir şarkı geliyor, mırıldanıyorum..